Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΤΩΝ ΔΥΟ ΚΟΣΜΩΝ. ΓΡΑΦΕΙ Ο ΑΛΕΞΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

Ευχάριστη έκπληξη αποτέλεσαν οι πρόσφατες αποφάσεις του Ειρηνοδικείου Αθήνας (585, 586, 587 και 599/2012), με τις οποίες κρίθηκαν αντισυνταγματικές οι αρχικές μειώσεις

των μισθών και λοιπών αποδοχών που προέβλεψαν οι ν. 3833/2010 και 3845/2010

πρώτο Μνημόνιο Οι αποφάσεις αυτές κατέληξαν 

σε εντελώς διαφορετικές δικαστικές κρίσεις από την υπ’αριθ. 668/2012 απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ, που έκρινε ότι οι περικοπές στους μισθούς και τις συντάξεις, που επιβλήθηκαν με τους άνω νόμους, είναι συμβατές με το ελληνικό Σύνταγμα και το ευρωπαϊκό κεκτημένο!

Πέρα από τις προκαταρκτικές νομικές σκέψεις και κρίνοντας και από τις αιτιολογικές εκθέσεις των σχετικών νόμων όπου αναλύονται οι σκοποί και οι προθέσεις του νομοθέτη, το Ειρηνοδικείο Αθηνών (κυρίως η 599/2012) αποφάνθηκε ότι οι περικοπές αποδοχών και επιδομάτων των υπαλλήλων της «ΣΤΑ.ΣΥ. Α.Ε.» (θυγατρική της «ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ Α.Ε.») «έχουν ως βάση τη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας και τη δανειακή της αφερεγγυότητα και δεν έχουν ληφθεί επί της ουσίας για το γενικό δημόσιο ή εθνικό συμφέρον».

Με ιδιαίτερη αναφορά στις σχετικές διατάξεις του Συντάγματος (άρθρα 4 παρ.5, 22 παρ.2, 25 παρ.1 εδ.δ’, 26 παρ.1, 106 παρ.1 εδ.α’), των ΔΣΕ 151/1978 και 154/1981, του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη, του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών για τα οικονομικά, κοινωνικά και μορφωτικά δικαιώματα κ.λπ., έκρινε την αιτιολογία των περικοπών «προφανώς ελλιπή».

Έτσι, έθεσε τις σχετικές διατάξεις εκτός νομιμότητας, αφού παραβιάζουν την αρχή της αναλογικότητας, λαμβάνονται χωρίς αντισταθμιστικά μέτρα ανακούφισης των πολιτών (αλλ’αντιθέτως συνοδεύονται από σκληρά φοροεισπρακτικά μέτρα) και συνιστούν ανεπίτρεπτη επέμβαση στη συλλογική αυτονομία, με αποτέλεσμα να καταλύονται στην πραγματικότητα οι επίμαχες συνταγματικές διατάξεις.

Πέρα όμως από την εξαιρετική νομική αιτιολόγηση, που θα ζήλευε ακόμη και η νομική εγκυρότητα του Ανώτατου Ειδικού Δικαστηρίου, ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί η διεισδυτικότητα στη σύλληψη της τελολογίας των νομικών κανόνων και της ουσίας του νομικού μας πολιτισμού.

Αντικρούοντας τη νομική υπεράσπιση των σχετικών διατάξεων και την αιτιολογική έκθεση του νόμου, στην οποία ο νομοθέτης ισχυρίζεται ότι «οι αλλαγές αυτές κρίνονται αναγκαίες προκειμένου να σταλεί το μήνυμα ότι η χώρα έχει λάβει την απόφαση να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητά της, να προσελκύσει επενδύσεις κι έτσι να προωθήσει την απασχόληση και την αναπτυξιακή της πολιτική προς όφελος των αδυνάτων πολιτών….», η επιμένουσα στην ουσία και τον σκοπό των νομικών διατάξεων Ειρηνοδίκης απαντά με τρόπο νομικώς, φιλοσοφικώς και κοινωνιολογικώς απαράμιλλο: «…στους λόγους όμως του γενικότερου συμφέροντος δεν εντάσσεται η αποστολή μηνύματος προς τους εταίρους ότι η χώρα επιθυμεί να γίνει πιο ανταγωνιστική…».

Ο αμετροεπής, θρασύς και μεροληπτικά νεοφιλελεύθερος νομοθέτης του Μνημονίου, παραδομένος στο αιρετικό παραλήρημα της μονεταριστικής λογικής, θεωρεί ότι οι θελήσεις των Αγορών (και εν προκειμένω του κερδοσκοπικού κεφαλαίου), που εποφθαλμιούν τον πλούτο των κοινωνιών των αδύναμων κρίκων, ταυτίζονται με το κοινωνικό και εθνικό συμφέρον!

Έτσι, προσπερνά τις ανθρώπινες και εθνικές ανάγκες, καταστρέφει τις συλλογικές κατακτήσεις, υποβαθμίζει το επίπεδο συνεννόησης των κοινωνικών εταίρων και διαγράφει τον «σιδερένιο» νόμο των ταξικών διακρίσεων. Εν τέλει, «πετά στον κάλαθο των αχρήστων» την κινητήρια δύναμη του πολιτισμού, την «εναντιοτροπή» (για να θυμηθούμε επιτέλους και τον δικό μας Ηράκλειτο), τώρα που οι Ευρωπαίοι επιστήμονες ανακαλύπτουν το γονίδιο της δημιουργίας…

Αλλά δυστυχώς η κυρίαρχη πολιτική τάξη δεν έχει το σθένος ούτε να ζητήσει  από τον Μόντι την κάλυψη των θέσεων των δασκάλων που διδάσκουν τα «γκρεκάνικα» στα επιμένοντα ελληνικά χωριά της Μεγάλης Ελλάδας, ούτε να αποστείλει δικούς μας δασκάλους για τη συνέχιση ενός πολιτιστικού θαύματος!!

Στη χώρα μας συγκρούονται πλέον δύο κόσμοι: Η κοινωνική βάση (και ορισμένοι θαρραλέοι δικαστές), που με τις παραδόσεις της αμύνεται στην κατεδάφιση του εθνικού, κοινωνικού και εργασιακού πολιτισμού και η ξεκομμένη 
-από τις ρίζες της- πολιτική υπερδομή, που, παραδομένη στο αδικαίωτο βρυξελληνικό πνεύμα, προσπαθεί, με την παραπλάνηση, τον φόβο και την υπηρετική λογική, να διατηρήσει το καταστροφικό, αντιανθρώπινο, αντικοινωνικό και αντεθνικό Μνημόνιο.

Χαιρετίζουμε τις ελπιδοφόρες δικαστικές αποφάσεις και τους άξιους δικαστικούς λειτουργούς.-

(*)Ο Αλέξης Π. Μητρόπουλος είναι βουλευτής ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-Ε.Κ.Μ. και Πρόεδρος της Ένωσης για την Υπεράσπιση της Εργασίας και του Κοινωνικού Κράτους (ΕΝΥΠΕΚΚ, www.enypekk.gr).