ΕΝΑ ΥΠΟ ΕΚΠΟΙΗΣΗ ΕΘΝΟΣ. άρθρο του κ. Μητρόπουλου Βουλευτού Περιφέρειας Αττικής .

               Ένα υπό εκποίηση Έθνος.

Μείζον είναι το θέμα των ιδιωτικοποιήσεων των σπουδαιότερων στοιχείων της δημόσιας περιουσίας με διαδικασίες ρευστοποίησης και μάλιστα σε περίοδο κατάρρευσης των τιμών.Ένας ολόκληρος λαός αγωνίστηκε, από την εποχή της εθνικής παλιγγενεσίας, να συγκροτήσει τις υποδομές, τα δημόσια αγαθά, τους κοινόχρηστους χώρους, τις Κοινωφελείς Επιχειρήσεις… Και τώρα όλο αυτό το διαχρονικό δημιούργημα σκορπίζεται «στους πέντε ανέμους» υπό την πίεση των δανειστών.

Οι «θεολόγοι» τού παταγωδώς διαψευσμένου δόγματος της οικονομικής αποτελεσματικότητας των
ιδιωτικοποιήσεων, διακηρύσσουν το αγοραίο προϊόν τους, χωρίς ποτέ να αναφέρουν συγκριτικά στοιχεία για την τύχη του, εκεί όπου το νεοφιλελεύθερο δόγμα επικράτησε, λίγο πριν ή μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού.

Κανένας δεν παρουσιάζει συγκριτικά στοιχεία για την τιμή, την ποιότητα, την προσβασιμότητα,την αποθεματική επάρκεια, τις θέσεις εργασίας, την κοινωνική ευθύνη, τα κρατικά έσοδα, τη συνολική κοινωνική ωφελιμότητα από την ιδιωτικοποίηση του νερού, της ηλεκτρικής ενέργειας, των υποδομών, των αεροδρομίων, των εθνικών αυτοκινητόδρομων…

Είναι τόσο δύσκολο για τους λαλίστατους αυτούς «λειτουργούς» της αλλοτρίωσης να ανατρέξουν στα στοιχεία των Διεθνών Οργανισμών, για να δουν τα πραγματικά στατιστικά δεδομένα; Γιατί δεν μπαίνουν στους δείκτες (indicators) της Παγκόσμιας Τράπεζας και να  διαπιστώσουν τα αποτελέσματα;

Όλοι οι σοβαροί δημοσιολόγοι γνωρίζουν πλέον, ότι οι χώρες που αναπτύχθηκαν με ραγδαίους ρυθμούς κατά τις τελευταίες δύο δεκαετίες και αναβαθμίστηκαν στον διεθνή καταμερισμό της Εργασίας, ήταν αυτές που έλεγξαν τις ροές του χρήματος,δημιούργησαν μεγάλες και σύγχρονες εταιρίες δημοσίου συμφέροντος για την αξιοποίηση των συγκριτικών τους πλεονεκτημάτων και προέβησαν στις κατάλληλες διακρατικές συμφωνίες εξασφαλίζοντας τα προϊόντα τους, δημιουργώντας θετικό επενδυτικό κλίμα.

Η Ελλάδα όμως σήμερα πορεύεται στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση. Όλοι ακούμε καθημερινά τους κήρυκες της μνημονιακής τερατουργίας ότι πρέπει επιτέλους να γίνουμε ευρωπαϊκήχώρα.

Λησμονούν όμως να προσθέσουν τι σημαίνει συγκροτημένη ευρωπαϊκή χώρα, τι ποσοστό έχει η κρατική και η δημόσια οικονομία στη Νορβηγία, τη Σουηδία, τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Ολλανδία,τη Δανία και στις άλλες χώρες-συγκριτικά πρότυπα.
 Αποκρύπτουν ποιος είναι ο ιδιοκτήτης και διαχειριστής των δημοσίων αγαθών και υπηρεσιών και των κοινοχρήστων χώρων, ακόμη και αυτού του γενικευμένου τζόγου. Γνωρίζουν ποιος έχει την ιδιοκτησία, αξιοποίηση ή εκμετάλλευση των -γνωστών σε πολλούς Έλληνες- καζίνο στη Γερμανία, ακόμη και στο ομοσπονδιακό κρατίδιο της Βαυαρίας, όπου από 70ετίας και πλέον, κυβερνούν οι υπερδεξιοί Χριστιανο-κοινωνιστές;

Γι’αυτό άλλωστε και ο πρωθυπουργός της Ελλάδας πέρυσι, όταν ρωτήθηκε για τον ΟΠΑΠ, είπε ότι είναι τρελό και αδιανόητο να πουλήσεις έναν κερδοφόρο Οργανισμό, που σε ένα-δυο χρόνια σου αποδίδει το τίμημα της ενδεχόμενης πώλησής του.

Επομένως οι εσπευσμένες πωλήσεις του διαχρονικού άυλου και υλικού πλούτου για την επίδειξη καλής θέλησης προς τους δανειστές, είναι εκ των πραγμάτων αντι-οικονομική και εν τέλει αντιλαϊκή και αντεθνική πράξη. Πρόκειται ουσιαστικά περί λεηλασίας της χώρας από τους δανειστές και τους εγχώριους συμμάχους τους…

Είναι άλλωστε βέβαιο ότι με τους αντικοινωνικούς ακρωτηριασμούς πολύτιμων μελών του σώματος
του κράτους, πολλές ιδιωτικές εταιρίες (ελληνικές και ξένες) θα αναλάβουν τη διεξαγωγή τους, ακόμη και αυτών των λειτουργιών του σκληρού πυρήνα της κρατικής εξουσίας.

Επομένως, η ραγδαία μεταβολή μας σε ένα κράτος-παρία (rogue), που δεν θα μπορεί να εξυπηρετεί τις στοιχειώδεις ανάγκες των κατοίκων του, δεν είναι αποτέλεσμα οικονομικού ορθολογισμού, αλλά τιμωρητικής διάθεσης και ιδιοτέλειας που εξασφαλίζει νέα επενδυτικά πεδία στο αγοραίο κεφάλαιο. Σε λίγο τα νησιά και οι απομακρυσμένες περιοχές μας (και όχι μόνο) θα απομείνουν χωρίς δάσκαλο, καθηγητή, φαροφύλακα, λιμενοφύλακα, γιατρό,νοσοκόμους, παπά… Χωρίς συγκοινωνίες και επικοινωνίες, χωρίς την παρουσία της οργανωμένης Πολιτείας.

Και η επερχόμενη νέα προοδευτική διακυβέρνηση θα αποστερηθεί πολλών μέσων ανάταξης της κρίσης, αφού το αντικείμενο της Πολιτικής Λειτουργίας, η διαχείριση δηλαδή του δημόσιου χώρου, θα έχει συρρικνωθεί. Αυτός είναι ο σπουδαιότερος λόγος για να μην συνεχιστεί αυτή η διακυβέρνηση της μνημονιακής αλλοτρίωσης.-